Ліна Кастэнка, "Вачыма ты мне мовіў быў: люблю..."

Ліна Кастэнка

* * *

Вачыма ты мне мовіў быў: люблю.

Душа іспыт трымала нестрымоўны.

Як быццам ціхі водзван крышталю,

нямоўленае сталася нямоўным.

Жыццё ішло, мінула той перон,

дзе ціш крычала ў рупар неўтаймоўна.

Нямала напісана ўжо пяром.

Нямоўленае сталася нямоўным.

Світалі ночы, вечарэлі дні.

Людскія шалі лёс вагаў няўмольны.

І словы йшлі з душы, як прамяні.

Нямоўленае сталася нямоўным.

© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.

Дзмітро Паўлычка, "Два колеры"

Дзмітро Паўлычка

ДВА КОЛЕРЫ

Як я малы збіраўся па вясне

У свет пайсці нязнанымі шляхамі,

Аздобіла кашулю маці мне

Чырвонымі і чорнымі шыўкамі.

Два колеры мае са мной заўжды:

Яны на палатне, яны ў душы маёй.

Два колеры мае са мной заўжды:

Чырвоны — то любоў, а чорны — сум з журбой.

Куды б мяне ні кідала жыццё,

Ды я вяртаўся на свае парогі.

Спляліся, як матуліна шыццё,

Уцешныя і смутныя дарогі.

Два колеры мае са мной заўжды:

Яны на палатне, яны ў душы маёй.

Два колеры мае са мной заўжды:

Чырвоны — то любоў, а чорны — сум з журбой.

Павеяла мне ў вочы сівізна,

Ды толькі я адно вязу дахаты —

Той скрутачак старога палатна

І вышыты на ім мой век стракаты.

Два колеры мае са мной заўжды:

Яны на палатне, яны ў душы маёй.

Два колеры мае са мной заўжды:

Чырвоны — то любоў, а чорны — сум з журбой.

© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.

Ліна Кастэнка, "Дон Піпа Лірозі"

Ліна Кастэнка

ДОН ПІПА ЛІРОЗІ

Сіцылія. Этна. Душа бы ў гіпнозе.

І мора, і скалы, і ціша тэрас.

Дон Піпа Лірозі, мы вечна ў дарозе.

Я Вас толькі стрэла. Я згадваю Вас.

Мы дзесь размінуліся. Мо, у Леоне.

А мо, на Русі Вы гасцілі калі.

Дон Піпа Лірозі, у Вашай далоні,

я помню, і ружа, і шпага былі.

Той водзван тых слоў — ці не ваша тэрцына?

Той рыцар самотны — не вы у цямне?

Той шрам на шчацэ — ці не меч сарацына?

Той бляск у вачах — ці не смутак па мне?

Дон Піпа Лірозі, ці маем мы цені?

Вы грэк ці гішпанец? Для ўсіх быццам свой.

А мо, вы прастора, і ў шчырым імкненні

Абняць мяне хочаце крыламі хвой.

Бывайце, я еду, мы зноў у дарозе.

Дабра Вам і цішы святарных дуброў!

Калі б толькі ведаць, дон Піпа Лірозі,

праз колькі стагоддзяў спаткаемся зноў?!

© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.

Ліна Кастэнка, "Шукайце цэнзара ў сабе..."

Ліна Кастэнка

* * *

Шукайце цэнзара ў сабе.

Ён там жыве, дрымотны, без галення.

Бы чорцік той у коміне, сапе

і ціха пазбаўляе вас сумлення.

З сярэдзіны пакрышку, не зара́з,

Ён зніме ўсё, дзе ўбачыць там іконку.

І непрыкметна вас дастане — з вас,

пакінуўшы пустую абалонку.

© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.

Андрэй Малышка, "Песня пра ручнік"

Андрэй Малышка

ПЕСНЯ ПРА РУЧНІК

Знаю, маці мая: ты начэй недаспала

І вадзіла мяне на пакос ля сяла,

І ў бясконцыя далі ты на золку мяне выпраўляла,

І ручнік вышываны на шчасце дала.

І ў бясконцыя далі ты на золку мяне выпраўляла,

І ручнік вышываны на шчасце, на долю дала.

Хай квітнее на ім расяністая сцежка,

З салаўямі гаі, з мурагамі лугі,

І твая трапяткая задушэўная ветлая ўсмешка,

І тужлівы твой позірк прыгожы даўгі.

І твая трапяткая задушэўная ветлая ўсмешка,

І тужлівы твой позірк прыгожы блакітны даўгі.

Той дзівосны ручнік, быццам лёс, пасцялю я

Пад пярэшапты траў ды пад шчэбет дуброў,

І на ўзорыстай тканцы ажыве ўсё, што сэрца хвалюе:

І дзяцінства, і ростані міг, і любоў.

І на ўзорыстай тканцы ажыве ўсё, што сэрца хвалюе:

І дзяцінства, і ростані міг, і матулі любоў.

© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.