Васіль Стус
* * *
Трывай, трывай —
трыванне дух гартуе,
шліфуе нораў,
звычаі твае.
Ніхто цябе з бяды
не паратуе,
ніхто й з дарогі
ўласнай не саб’е.
На ёй і стой, і
стой ажно да скону,
па век вякоў
трывала стой і стой.
Хай шлях у пекла,
рай, ціскі палону —
трымайся ўзбоч ад
роспачы і мрой.
Масці свой шлях —
той, што тваім назваўся,
той, што абраў
цябе да схілу дзён.
Адмалку ты яму
наканаваўся,
табе ад Бога
суджаны быў ён.
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2015.