Ліна Кастэнка
* * *
Нядобра доля з
нас пажартавала.
Стаялі па нішто ў
чарзе — і от
Прыйшло
яно — як сполах, як навала,
Без права, без
дазволу на прыход.
То непрытомнасць розуму і сэрца,
той казкі несканчоныя
лясы…
І ні прычын, ні
пробліску, ні сэнсу.
Ляціць душа над
прорвай наўскасы.
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.
