Ліна Кастэнка
* * *
Калі замоўклі
менуэты
і гук тэрцынаў
боскіх сціх,
былі ж музыкі і
паэты,
ды не такія, як да
іх.
Ішлі вякі, мільгалі людзі.
І адрасы мяняў
Парнас.
Было ўсё так, як
больш не будзе,
вось як пры іх, а
не пры нас.
О Божа наш святы, адзіны!
Усяк бывае ж
малады.
А ўсё не так, як
праз часіны,
і ўсё не так, як
пры тады.
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.
