Уладзімір Сасюра
* * *
Любіце Ўкраіну,
як сонца прамень,
як вецер, і
травы, і воды…
У шчасця гадзіну
і ў радасны дзень,
Любіце ў часіну
нягоды.
Любіце Ўкраіну наяве і ў сне,
жывіце сваёю Ўкраінай,
яе хараством, што
заўжды ў навізне,
і мовай яе
салаўінай.
Між братніх народаў, бы ў садзе буйным,
зіхціць над
стагоддзямі кронай…
Любіце Ўкраіну
ўсім сэрцам сваім
і працай сваёю
штодзённай.
Для нас на Зямлі яна толькі адна,
ва ўсім яна: ў
родным штандары,
у яркіх сузор’ях
і ў вербах яна,
і ў кожнага сэрца
удары,
у красцы, у птушцы, ў электраагнях,
у кожнай
спяванцы, у думе,
ва ўсмешках
дзятвы, у дзявочых вачах
і ў хвалі
Дняпровае шуме…
Як купіна, што не загасне павек,
існуе ў гудках і
ў дубровах,
у процьме
сцяжынак, лугоў і прасек,
і ў воблаках тых
пурпуровых,
у громе гарматным, што зрынуў у прах
прыблуд у зялёных
мундзірах,
у вострых штыках,
што прабілі нам шлях
да вёсен і
светлых, і шчырых.
Юнача! Ты ёй прысвяці кожны ўздых,
і ўсмешку, і ўзлёт
свой вышынны…
Не можаш любіць
ты народаў другіх,
не любячы палка
Ўкраіны!..
Дзяўчына! Як сіняе неба без меж,
любі ты яе
штохвіліны.
Каханага ты ад
сябе адштурхнеш,
не любячы палка
Ўкраіны!..
Любіце ў каханні ці ўстаўшы на бой,
Як спеў ясназоры,
як квецце…
Ад сэрца любіце
Ўкраіну — і з ёй
Мы вечныя будзем
на свеце!
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.
