Дзмітро Паўлычка
ДВА КОЛЕРЫ
Як я малы
збіраўся па вясне
У свет пайсці
нязнанымі шляхамі,
Аздобіла кашулю
маці мне
Чырвонымі і
чорнымі шыўкамі.
Два колеры мае са мной заўжды:
Яны на палатне,
яны ў душы маёй.
Два колеры мае са
мной заўжды:
Чырвоны — то
любоў, а чорны — сум з журбой.
Куды б мяне ні кідала жыццё,
Ды я вяртаўся на
свае парогі.
Спляліся, як
матуліна шыццё,
Уцешныя і смутныя
дарогі.
Два колеры мае са мной заўжды:
Яны на палатне,
яны ў душы маёй.
Два колеры мае са
мной заўжды:
Чырвоны — то
любоў, а чорны — сум з журбой.
Павеяла мне ў вочы сівізна,
Ды толькі я адно вязу
дахаты —
Той скрутачак
старога палатна
І вышыты на ім
мой век стракаты.
Два колеры мае са мной заўжды:
Яны на палатне,
яны ў душы маёй.
Два колеры мае са
мной заўжды:
Чырвоны — то
любоў, а чорны — сум з журбой.
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.
