Ліна Кастэнка
* * *
Страшыся слоў,
калі яны маўчаць
ці ў нейкім
затаіліся прадвесці,
калі няўцям, з
чаго іх распачаць,
бо ўсе яны раней
былі чыесьці.
Хтось нарадзіўся з імі і сышоў,
хтось імі плакаў,
трызніў у пакутах.
Людзей мільярды,
і мільярды слоў,
а ад цябе чакаюць
шчэ нячутых.
Усё было ўжо: шчырасць і прытворнасць,
краса і брыдзь,
асфальты й спарышы.
Паэзія —
заўсёды непаўторнасць
і неўміручы дотык
да душы.
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2014.
