Багдан Лепкі
ЯНА ТАМ ЁСЦЬ…
Стаяў адзін я, бы
салдат на варце,
Пакінуты сярод
чужых краёў,
І Украіну я шукаў
на карце,
Шукаў, шукаў, ды
так і не знайшоў.
Разбітая памежнымі слупамі,
У полымі пажараў
і зарніц,
Раздзёртая
варожымі мячамі,
Канала ціха між
сваіх граніц.
Кругом чарэп’е, косці, папялішча,
Нязнанага
няпройдзены бязмер,
А ў тым бязмеры йдзе,
і злосна свішча,
І вые воўкам люты голад-звер.
Не, не! Я больш не выстаю на варце,
Заплюшчу вочы,
зброю ўсю складу…
Я Украіны не
знайшоў на карце,
Быць можа, я ў
душы яе знайду.
Яна там ёсць. Адзіная, святая,
Ад Сана
непадзельная па Дон,
Такая вольная,
буйная, залатая,
Як непаўторны
маладзецкі сон.
Настане час, калі той сон мінецца.
І ява будзе
лепшаю ад мрой,
А покуль што хай
нават свет хіснецца,
Хоць ты адзін, а
вер і моцна стой!
© Дзмітро Шчарбіна, беларускі пераклад, 2013.
